A coreana é unha nación homoxénea que viviu en harmonía nun mesmo territorio durante varios milenios, ata dividirse no Norte e o Sur hai 65 anos. O factor da dolorosa separación nacional é EUA que ocupou ilegalmente a metade meridional do noso país.
O imperialismo norteamericano dende fai cen e decenas de anos acometeu actos de agresión militar a Corea como un elo da realización da súa estratexia de dominación do mundo. Cando se evidenciaba a derrota de Xapón na Segunda Guerra Mundial e o tratamento do problema coreano despois da guerra someteuse á discusión na area internacional. EUA aproveitou esta oportunidade para ocupar Corea. Na Conferencia Del cairo convocada en novembro de 1943, en canto a Corea despois da guerra, puxo a condición de que se lle permitiría a independencia no "tempo oportuno" en vez da independencia inmediata. Na Conferencia de Yalta de febreiro de 1945 intentou obter o dereito de dominación monopolista de Corea so cor da dominación tutela, insistindo na necesidade de 20-30 anos de protección de Corea. Ao ver que a situación se tornaba desfavorable pola ofensiva xeral do Exército Revolucionario Popular de Corea e a participación do Exército Soviético na guerra contra Xapón, quixo ocupar sequera a metade da Península Coreana.
EUA pensou que por pouco podería perder por completo o dereito de dominación de Corea, e convocou o 10 de agosto de 1945 a reunión do comité de coordinación de tres departamentos de Estado, forzas terrestres e navais para deliberar o problema relacionado coa capitulación de Xapón e fixar na zona axeitada da Península Coreana a "liña de repartimento" entre Norteamérica e a UNIÓN DE REPÚBLICAS SOCIALISTAS SOVIÉTICAS para a aceptación da capitulación de Xapón. Así que o Paralelo 38 da latitude norte foi delimitado como liña de división do Norte e o Sur de Corea.
As tropas estadounidenses, que non tomaron parte na guerra de liberación de Corea, entraron no Sur de Corea baixo o pretexto do "desarme do exército xaponés", o 8 de setembro, máis de 20 días despois da derrota de Xapón. E reprimiron cruelmente a loita do pobo surcoreano pola construción da nova sociedade, e disolveron á forza os comités populares, partidos e as organizacións democráticas, en todas as partes do Sur.
Na Conferencia de chanceleres de tres países que tivo lugar en Moscú en decembro de 1945 EUA propuxo practicar a administración militar de Corea e despois establecer o organismo de administración por catro países: UNIÓN DE REPÚBLICAS SOCIALISTAS SOVIÉTICAS, EUA, Inglaterra e China, coa ambición de tomar os "dereitos de administración, lexislación e xurisdición" de Corea, e tratou de impoñer nova forma de dominación colonial baixo o rótulo de sistema de tutela, por un período de 10 anos.
EUA intenta perpetuar a súa ocupación de Corea do Sur en flagrante violación da resolución das Nacións Unidas aprobada en 1975, no XXX período de sesións da súa Asemblea Xeral, a cal consiste en disolver a "Comandancia das tropas de ONU" en Sudcorea, e retirar as tropas norteamericanas desta parte de Corea. Fraguou varios "acordos" e "pactos" de carácter desigual, que privaron ao pobo surcoreano dos seus dereitos democráticos e á existencia.
Entre eles figura o "acordo de administración" Surcorea-Estados Unidos. Ao comezo foi o "acordo do dereito da administración das tropas norteamericanas estacionadas en Corea do Sur" concluído en forma do cambio de mensaxes entre EUA e Sudcorea en xullo de 1950, ao comezo da guerra coreana. A través deste documento o imperialismo norteamericano, con ambición da ocupación prolongada de Corea do Sur, legalizou a extraterritorialidade das súas tropas ao estipular que o exército surcoreano non pode exercer a xurisdición de xuízo penal dos crimes cometidos polos militares norteamericanos nas "circunstancias especiais" que é período de guerra. En virtude deste "acordo" foron toleradas as atrocidades bestiais dos agresores norteamericanos non só no período da guerra senón tamén despois do cesamento do lume.
Ante o crecente ambiente antinorteamericano transformárono no "acordo de administración" Surcorea-EUA, "acordo da posición das tropas estacionadas", co fin de enganar a opinión pública da poboación surcoreana. O documento deu o privilexio unilateral á parte do exército norteamericano dende a primeira cláusula ata a final, que estipulan a "xurisdición do caso penal", "o uso de terras e instalacións", "Administración da saída e entrada ao país". Segundo o artigo sobre a xurisdición de asuntos penais do exército norteamericano, os dereitos de pescuda, arresto e xuízo dos crimes norteamericanos pertencen só á parte do exército estadounidense. As autoridades surcoreanas non poden deter, investigar, nin castigar os militares norteamericanos que cometeron delitos en "medio do cumprimento de deberes oficiais".
Ao abeiro deste "acordo" foron toleradas e estimuladas todas as atrocidades criminais das tropas norteamericanas durante varios decenios. Por exemplo os criminais norteamericanos que ao atropelar con carro blindado asasinaron dúas estudantes secundarias en pleno día na rúa en xuño de 2002, foron absolvidos.
En varias décadas despois da conclusión do "acordo" en cuestión o asasinato, violencia, rapina e outros crimes das tropas norteamericanas alcanzan a cinco casos en media diaria e preto de dous mil ao ano.
Hoxe Corea do Sur con moitas bases do exército norteamericano, converteuse no máximo arsenal atómico do Extremo Oriente, cheo de armas nucleares e outros medios sofisticados.
Xa en 1957 o imperialismo norteamericano declarou oficialmente o armamento nuclear das súas tropas no Sur de Corea e en xaneiro de 1958 introduciu armas nucleares en Corea do Sur. O número de artefactos atómicos superou mil na década de 1970. Corea do Sur ocupa o primeiro lugar do mundo na densidade de armas nucleares dispostas, con máis dunha para cada 100 quilómetros cadrados da superficie.
A retirada do seu exército de Corea do Sur constitúe a pedra de toque que fai ver que se EUA ten ou non a vontade de revogar a súa política hostil a Corea. Se as tropas norteamericanas se retiran de Corea do Sur, desaparecería a causa raigal da guerra e a tensión e crearase a conxuntura favorable para a paz e a seguridade na Península Coreana e o Nordés asiático.
Juan Nogueira López
Secretario de Comunicaciones
Asociación de Amistad con Corea en el Estado Español
